Ακούγοντας την λέξη σκοτάδι αναδύεται μέσα μας μια αίσθηση κενού, τέλους, ένα αίσθημα ματαιότητας σαν όλα να τελείωσαν. Από ψυχοσυναισθηματική σκοπιά φαίνεται να βιώνουμε τόσο αρνητικά συναισθήματα λες και φτάσαμε τον απόλυτο πάτο και δεν υπάρχει τίποτα πια για εμάς. Και ίσως κάποια πράγματα να τελείωσαν.
“Ύπαρξη-ανυπαρξία του φόβου 2 οντότητες ισότιμα αληθινές”
Ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της εσωτερικής του ωρίμανσης βιώνει αρκετές φορές καταστάσεις απόλυτου συναισθηματικού κενού, μεγάλου φόβου που όσα λόγια και αν χρησιμοποιηθούν εκ των υστέρων για να επεξηγήσουν την ουσιαστική ανυπαρξία και ασημαντότητα του την στιγμή που κάποιος τον βιώνει είναι πέρα για πέρα αληθινός για εκείνον.
Τα νέα είναι πολύ καλά όμως καθώς όποιος έχει φτάσει ως αυτό το σημείο του άρθρου και έχει περάσει μια κατάσταση απόλυτα σκοτεινή για εκείνον γνωρίζει πολύ καλά ότι εκείνη αποτέλεσε και το ορόσημο για να συνεχίσει την ζωή του κάπως λίγο διαφορετικός, πώς; Πολύ πιο δυνατός!
“Τα μεγαλύτερα μας σκοτάδια είναι οι δεξαμενές που φυλάνε της ουσία της ψυχικής μας δύναμης γι’αυτό θα πρέπει να τα αγκαλιάζουμε και να τα αποδεχόμαστε.”
Άλλωστε πως θα εκτιμούσαμε το φως εάν δεν βιώναμε το σκοτάδι;
Μπορεί ότι περάσαμε να μην το ξεπεράσαμε, κάτι τέτοιο όμως αποτελεί μια καθαρά νοητική πραγματικότητα και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Είναι πάρα πολύ σημαντικό το να σταματήσουμε να θέτουμε τον εαυτό μας σε μια κατάσταση πόνου επιβάλλοντας του την ενθύμηση και το βίωμα οποιουδήποτε άσχημου γεγονότος κάθε φορά που ένα ερέθισμα στο περιβάλλον μας έρχεται και μας το πυροδοτεί. Άλλωστε ότι επιμένουμε να ποτίζουμε θα πιάσει ρίζες και θα φυτρώσει στο νου.
Καλλιεργώντας την αυτοκυριαρχία μας μπορούμε να πάψουμε να βουλιάζουμε ξανά και ξανά σε σχεδόν μαζοχιστικές σκέψεις προκαλώντας στον εαυτό συνεχόμενο πόνο για κάτι που πλέον πολύ απλά δεν βρίσκεται εδώ.
“Μην συγκρίνεις τις εμπειρίες σου με αυτές των άλλων”
Δεν υπάρχει μέτρο στον πόνο, με λίγα λόγια η ιδέα πως κάποια εμπειρία δεν είναι αρκετά σοβαρή και άρα μια αντίδραση θεωρείται κατ΄επέκταση υπερβολική δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μια εγωική σύλληψη του νου ως προς την ουσία του προβλήματος.
Δεν θα πρέπει να συγκρίνουμε τα προβλήματα μας με τα προβλήματα των άλλων ανθρώπων μοιράζοντας είτε συγχωροχάρτια είτε καταδίκες. Ο κάθε άνθρωπος μόνος του βιώνει την πιο σκοτεινή του στιγμή και μόνο ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει..
Το βίωμα της προσωπικής μας σκοτεινής στιγμής έρχεται για να μας χαρίσει πάρα πολλά δώρα εμπειρία, γνώση και μια τεράστια δύναμη που εμποτίζει όλο μας το είναι προσφέροντας μας την δυνατότητα να ωριμάσουμε, να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη ή ακόμη να γνωρίσουμε τους ανθρώπους κάπως καλύτερα.
Αγκάλιασε το χειρότερο σου σκοτάδι, είναι αυτό που σου έδωσε την μεγαλύτερη δύναμη και άστο να φύγει πια συνειδητοποιώντας ότι έχεις επιβιώσει, εξάλλου μετα από αυτό όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν ασήμαντα και νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Αγγελική Μπεϊλέρη
